De sfeer in Mwanza is zo anders dan in Zanzibar. Het grootste verschil: er zijn hier geen Papasi's (dat zijn mannetjes, vaak verslaafd aan van alles en nog wat, die je steeds lastig vallen). Je kunt hier rustig ongestoord rondlopen en het voelt heel veilig. Heerlijk is dat. Kun je zien wat toerisme doet met een plaats.
Wel lopen hier straatkinderen rond. Vaak kinderen van het platteland die van huis zijn weggelopen omdat er thuis geen eten is. Vaak is vader of moeder, of beide, overleden, veelal aan aids. Er zijn wat projecten hier om deze kinderen te helpen, maar het verhaal doet hier ook weer de ronde dat sommige mensen zo'n project starten en geld inzamelen om zichzelf te verrijken.
Later tijdens mijn trip zal ik zo'n project bezoeken. Tot nu toe ben ik niet verder gekomen dan 3 kinderen een banaan geven die ik in mijn tas had zitten en wat geld voor eten. Het lost niets op, maar het was hartverschreurend te zien hoe elk kind een derde banaan naar binnen schrokte.
Hier in Mwanza krijg ik al een voorproefje van mijn volgende reis. Er zitten heel veel Indiers in Mwanza. Daardoor zijn er twee grote Hindoe tempels en nog leuker: heel veel Indiase restaurants. Wat een keuze en wat een verwennerij.
No comments:
Post a Comment