Op reis met Lisette
Van harte welkom allemaal!
Tuesday, October 25, 2011
Friday, February 4, 2011
Weer thuis
Het is altijd heerlijk op reis te gaan, maar ook weer lekker om thuis te komen.
Heerlijk in een vol hotel dat gesmeerd loopt. Lekker op mijn eigen kamer met uitzicht over de stad en op zee, meestal internet en het lekkerste ontbijt sinds twee weken.
En al weer plannen maken voor een nieuwe reis. Wat een leven!
Heerlijk in een vol hotel dat gesmeerd loopt. Lekker op mijn eigen kamer met uitzicht over de stad en op zee, meestal internet en het lekkerste ontbijt sinds twee weken.
En al weer plannen maken voor een nieuwe reis. Wat een leven!
Sunday, January 30, 2011
Kilimanjaro
Donderdag ochtend zit ik om 8 uur in de bus op weg naar Moshi. Moshi is een stadje aan de voet van de Kilimanjaro. Het is niet duidelijk hoe lang de bus er over zal doen. De schattingen variëren van een paar uur tot 6 uur. Ik ben al lang blij dat ik in de goede bus zit en een mooi plek aan het raam heb kunnen bemachtigen.
Een mooie rit. Vooral het eerste stuk, van Lushoto naar Mombo is heel mooi. We passeren Soni en daar zijn watervallen die ik op de heenweg al had gezien. Nu zit ik aan de andere kant. Ik zit het liefst aan de linkerkant in de bus. Dan zie je het tegemoet komende verkeer niet en ook niet als de bus ingehaald wordt.
Uiteindelijk kom ik om 1.00 's middags aan. 5 uur. Niet slecht dus.
Ik had uit de Rough Guide een hotel gepikt en laat me na aankomst daar heen brengen. Kindoroko hotel (www.kindorokohotels.com) blijkt een goede keus. De kamer is piepklein, maar na doorvragen krijg ik een kamer met balkon te zien en die is prima. Vanuit het balkon heb ik uitzicht op de Kilimanjaro.
De Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika met als hoogste top Uhuru op 5895 meter is de hoofdreden waarom (de meeste) toeristen naar Moshi gaan. Veel mensen voelen zich geroepen deze berg te beklimmen. Daar hoor ik dus niet bij. Prachtig, het uitzicht op de Kilimanjaro vanuit m'n luie stoel.
Verder valt er in Moshi niet zo veel te doen, maar ik heb het erg naar mijn zin hier. Zoals in veel plaatsen in Tanzania is hier ook weer heel veel religie. De eerste avond ben ik in de Hindoe tempel tijdens de dagelijkse ceremonie. Er waren maar 5 Hindoe's, inclusief de priester, dus wellicht is de secularisering hier ook begonnen?
Dat geldt echter niet voor de Christelijke kerken. Ik bezoek de Lutherse kerk en twee (!) R.K. Kathedralen en allen schijnen op zondag 3 keer achter elkaar bom vol te zitten.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is, zijn er ook enkele mooie grote moskeeën, maar daar mag ik niet naar binnen.
In Moshi zijn enkele gezellige restaurants, die 's avonds afgeladen zijn met toeristen, vooral veel groepen, waarschijnlijk bergbeklimmers. Gelukkig zit er vlak bij mijn hotel ook nog een heel simpel vegetarisch restaurant wat de groepen toeristen links laten liggen, maar waar het eten fantastisch is.
Er gebeurt van alles op straat. Als ik een groepje vrouwen op een rijtje zie zitten bij het busstation, ga ik poolshoogte nemen. Het blijkt dat hier 2 jonge mannen een bloeiende "schoonheidssalon" hebben, gespecialiseerd in teennagels.
Voor 1,500 Tshs laat ik m'n teennagels lakken met een design naar keuze.
Verder wordt er van alles en nog wat verkocht op straat en is er ook nog een grote gezellige markt waar de mensen me al leren kennen. Een heerlijk stadje om een paar dagen rond te lopen.
Een mooie rit. Vooral het eerste stuk, van Lushoto naar Mombo is heel mooi. We passeren Soni en daar zijn watervallen die ik op de heenweg al had gezien. Nu zit ik aan de andere kant. Ik zit het liefst aan de linkerkant in de bus. Dan zie je het tegemoet komende verkeer niet en ook niet als de bus ingehaald wordt.
Uiteindelijk kom ik om 1.00 's middags aan. 5 uur. Niet slecht dus.
Ik had uit de Rough Guide een hotel gepikt en laat me na aankomst daar heen brengen. Kindoroko hotel (www.kindorokohotels.com) blijkt een goede keus. De kamer is piepklein, maar na doorvragen krijg ik een kamer met balkon te zien en die is prima. Vanuit het balkon heb ik uitzicht op de Kilimanjaro.
De Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika met als hoogste top Uhuru op 5895 meter is de hoofdreden waarom (de meeste) toeristen naar Moshi gaan. Veel mensen voelen zich geroepen deze berg te beklimmen. Daar hoor ik dus niet bij. Prachtig, het uitzicht op de Kilimanjaro vanuit m'n luie stoel.
Verder valt er in Moshi niet zo veel te doen, maar ik heb het erg naar mijn zin hier. Zoals in veel plaatsen in Tanzania is hier ook weer heel veel religie. De eerste avond ben ik in de Hindoe tempel tijdens de dagelijkse ceremonie. Er waren maar 5 Hindoe's, inclusief de priester, dus wellicht is de secularisering hier ook begonnen?
Dat geldt echter niet voor de Christelijke kerken. Ik bezoek de Lutherse kerk en twee (!) R.K. Kathedralen en allen schijnen op zondag 3 keer achter elkaar bom vol te zitten.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is, zijn er ook enkele mooie grote moskeeën, maar daar mag ik niet naar binnen.
In Moshi zijn enkele gezellige restaurants, die 's avonds afgeladen zijn met toeristen, vooral veel groepen, waarschijnlijk bergbeklimmers. Gelukkig zit er vlak bij mijn hotel ook nog een heel simpel vegetarisch restaurant wat de groepen toeristen links laten liggen, maar waar het eten fantastisch is.
Er gebeurt van alles op straat. Als ik een groepje vrouwen op een rijtje zie zitten bij het busstation, ga ik poolshoogte nemen. Het blijkt dat hier 2 jonge mannen een bloeiende "schoonheidssalon" hebben, gespecialiseerd in teennagels.
Voor 1,500 Tshs laat ik m'n teennagels lakken met een design naar keuze.
Verder wordt er van alles en nog wat verkocht op straat en is er ook nog een grote gezellige markt waar de mensen me al leren kennen. Een heerlijk stadje om een paar dagen rond te lopen.
Friday, January 28, 2011
Weer op temperatuur
Terug in Lushoto begin ik weer op de juiste temperatuur te komen. Lushoto ligt ook nog in de bergen, maar op een aangename hoogte waardoor het wel afkoelt 's nachts, maar niet zo ijzig koud wordt. Dit is de plaats waar veel toeristen naar toe gaan om te wandelen. Ik was dat ook van plan, maar omdat ik nauwelijks mijn benen kan bewegen van de spierpijn lukt dit niet meer.
Waar ik al vaak van gehoord had en ook graag naar toe wilde is Irente Farm.
Op deze boerderij wordt de lekkerste kaas van Tanzania en omstreken gemaakt. Voor 6.000 shilling kun je hier lunchen en dat is een lekkernij! Vooral veel kaas!
Als slaapplek heb ik dit keer weer voor de Katholieken gekozen. In Tanga is het me zo bevallen, dat ik nu weer in het guestshouse van de kerk slaap. Hier valt het echter een beetje tegen. De kamer is erg klein en niet super schoon. Warm water is er, maar ik kan alleen kiezen tussen erg koud of erg heet. Mengkraan hebben ze nog niet van gehoord. Er is wel een grote tuin en ik heb lekker geslapen en daar gaat het toch om. Vorige keer heb ik in Lawns Hotel geslapen www.lawnshotel.com. Een hotel van een oude Griek, op een mooie plek met prachtige tuin, maar Tony heeft helaas geen energie meer om het hotel te onderhouden.
Het is vlak bij de Katholieke kerk en zondagochtend heb ik nog een klein stukje van de mis meegekregen. Ik kwam ca. 10 minuten voor het einde van de mis en dat vond ik wel een hele goede planning. Op een gegeven moment liep iedereen naar buiten en ging men in een kring op het plein voor de kerk staan. De vrouwen aan de ene en de mannen aan de andere kant. Er werden toen een paar dingen per opbod verkocht. O.a. eieren. Ik snapte er niet veel van, maar de mensen lachten en er werd geboden. Op het laatst was er nog een slotwoord van de priester en toen ging iedereen elkaar handen schudden en was het afgelopen. Heel mooi om te zien, iedereen in 's zondagse kleren zoals wij dat vroeger ook hadden.
Waar ik al vaak van gehoord had en ook graag naar toe wilde is Irente Farm.
Op deze boerderij wordt de lekkerste kaas van Tanzania en omstreken gemaakt. Voor 6.000 shilling kun je hier lunchen en dat is een lekkernij! Vooral veel kaas!
Als slaapplek heb ik dit keer weer voor de Katholieken gekozen. In Tanga is het me zo bevallen, dat ik nu weer in het guestshouse van de kerk slaap. Hier valt het echter een beetje tegen. De kamer is erg klein en niet super schoon. Warm water is er, maar ik kan alleen kiezen tussen erg koud of erg heet. Mengkraan hebben ze nog niet van gehoord. Er is wel een grote tuin en ik heb lekker geslapen en daar gaat het toch om. Vorige keer heb ik in Lawns Hotel geslapen www.lawnshotel.com. Een hotel van een oude Griek, op een mooie plek met prachtige tuin, maar Tony heeft helaas geen energie meer om het hotel te onderhouden.
Het is vlak bij de Katholieke kerk en zondagochtend heb ik nog een klein stukje van de mis meegekregen. Ik kwam ca. 10 minuten voor het einde van de mis en dat vond ik wel een hele goede planning. Op een gegeven moment liep iedereen naar buiten en ging men in een kring op het plein voor de kerk staan. De vrouwen aan de ene en de mannen aan de andere kant. Er werden toen een paar dingen per opbod verkocht. O.a. eieren. Ik snapte er niet veel van, maar de mensen lachten en er werd geboden. Op het laatst was er nog een slotwoord van de priester en toen ging iedereen elkaar handen schudden en was het afgelopen. Heel mooi om te zien, iedereen in 's zondagse kleren zoals wij dat vroeger ook hadden.
Afzien
Ik wist het eigenlijk al, maar heb het nogmaals voor mezelf bevestigt gekregen: kou, wind, regen, bergen: het is allemaal niets voor mij. Zondag aangekomen op MamboViewPoint (www.mamboviewpoint.org). Dit is een lodge van Nederlanders op een hoogte van bijna 2000 meter.
Ik heb hier een zogenaamde "luxe tent". Dit is een tent met een bed erin en aan de achterkant, half buiten een badkamer. De tent is zo neergezet dat je elk zuchtje wind voelt en zo min mogelijk zon krijgt. Leuk als het buiten 30 graden is zoals op Zanzibar, maar een stuk minder leuk als het 15 tot 20 graden is. Het is hier verschrikkelijk koud 's avonds, 's nachts en 's morgens door de harde wind. En dat midden in de zomer. Ik moet er niet aan denken hier in de winter te zijn.
Mensen komen hier om te wandelen. Dat heb ik dan ook maar gedaan, want iets anders is er niet te doen. Uit het aanbod van de lodge heb ik een tocht gekozen die me wel leuk leek. Ruim 2 uur naar beneden wandelen en nog 3 kwartier doorlopen tot aan het dorp, dan 15 minuten met de auto naar rijstvelden gebracht worden, een uur langs de rijstvelden lopen om bij een meer uit te komen en dan met de auto in 2 uur naar huis.
Nou, dat viel even vies tegen. I.p.v. 2 uur naar beneden wandelen was het 4 uur steil naar beneden klauteren. De eerste 2 uur waren geen probleem, maar toen begonnen de problemen. M'n tenen kwamen door de druk naar beneden bekneld te zitten in m'n schoenen. Na nog eens een half uur gaven m'n bovenbenen het ook op. De laatste anderhalf uur ben ik, begeleid door de gids, achterste voren de berg afgelopen. Het stuk recht vooruit lopen, dat ging wel.
Als beloning was er een heel leuk winkeltje waar ze koude cocacola hadden en heel veel leuke kindertjes die allemaal op de foto wilden.
Hierna de autorit en i.p.v. een kwartier was dat ruim een half uur. Ik was met 2 Duitse vrouwen die wel op een normale manier de berg afgekomen waren, maar die het inmiddels ook wel gehad hadden, dus het langs de rijstvelden lopen is er niet meer van gekomen. Heel jammer, want dit was net hetgene waarom ik deze tocht uitgekozen had. We hebben de rijstvelden vanuit de auto kunnen zien met een fotostop onderweg. Heel mooi, net of je op Bali bent.
Vervolgens zijn we naar het meer gereden. Het meer was erg mooi gelegen tussen de bergen en, in tegenstelling tot mijn verblijfplaats op de berg, een heerlijk temperatuurtje hier.
Inmiddels was het al tegen vijven en toen zijn we met de auto terug gereden. Dat bleek een rit te zijn van 3 uur. Kwamen we in het donker, in de kou en de regen om 8 uur 's avonds weer aan in de lodge. Ik had het helemaal gehad die dag. Nog wel even wat gegeten en toen direct naar bed, maar het stormde weer die nacht, dus erg onrustig geslapen in de tent.
Zoals ik al verwacht had kon ik de volgende ochtend bijna niet meer op of om van de spierpijn.
Gelukkig kwam deze ochtend de zon vroeg door de mist heen (9 uur) en heb ik de ochtend lekker in het zonnetje een boekje zitten lezen.
's Middags nog even met m'n stijve benen een wandelingetje gedaan naar het dorp beneden. Een typisch Tanzaniaans dorp, alsof het tropenmuseum het heeft ontworpen. Het dorp Mambo heeft ca. 5000 inwoners, waarvan ca. 2000 kinderen onder 14 jaar. Heel veel Mzungu, mzungu, picha, picha als je daar loopt. Na een half uurtje heb je dat dan wel weer gezien. 's Avonds in het kamp weer de gebruikelijke kou en wind, maar dit keer geen regen gelukkig. Maar weer vroeg naar het bed met 4 dekens. Ik vind het helemaal niet erg dat ik de volgende dag weer vertrek. Sterker, een dag langer had ik het niet uitgehouden denk ik.
Het grootste probleem waar ik nu mee zit is dat ik nog steeds heel veel spierpijn heb en moeilijk loop. De geplande wandeling vanuit Lushoto naar Irente Farm kan ik nu wel uit m'n hoofd zetten. Gelukkig bied een taxi uitkomst en laat ik me er heen rijden voor dezelfde prijs dat de gids tijdens het lopen me zou kosten.
Ik heb hier een zogenaamde "luxe tent". Dit is een tent met een bed erin en aan de achterkant, half buiten een badkamer. De tent is zo neergezet dat je elk zuchtje wind voelt en zo min mogelijk zon krijgt. Leuk als het buiten 30 graden is zoals op Zanzibar, maar een stuk minder leuk als het 15 tot 20 graden is. Het is hier verschrikkelijk koud 's avonds, 's nachts en 's morgens door de harde wind. En dat midden in de zomer. Ik moet er niet aan denken hier in de winter te zijn.
Mensen komen hier om te wandelen. Dat heb ik dan ook maar gedaan, want iets anders is er niet te doen. Uit het aanbod van de lodge heb ik een tocht gekozen die me wel leuk leek. Ruim 2 uur naar beneden wandelen en nog 3 kwartier doorlopen tot aan het dorp, dan 15 minuten met de auto naar rijstvelden gebracht worden, een uur langs de rijstvelden lopen om bij een meer uit te komen en dan met de auto in 2 uur naar huis.
Nou, dat viel even vies tegen. I.p.v. 2 uur naar beneden wandelen was het 4 uur steil naar beneden klauteren. De eerste 2 uur waren geen probleem, maar toen begonnen de problemen. M'n tenen kwamen door de druk naar beneden bekneld te zitten in m'n schoenen. Na nog eens een half uur gaven m'n bovenbenen het ook op. De laatste anderhalf uur ben ik, begeleid door de gids, achterste voren de berg afgelopen. Het stuk recht vooruit lopen, dat ging wel.
Als beloning was er een heel leuk winkeltje waar ze koude cocacola hadden en heel veel leuke kindertjes die allemaal op de foto wilden.
Hierna de autorit en i.p.v. een kwartier was dat ruim een half uur. Ik was met 2 Duitse vrouwen die wel op een normale manier de berg afgekomen waren, maar die het inmiddels ook wel gehad hadden, dus het langs de rijstvelden lopen is er niet meer van gekomen. Heel jammer, want dit was net hetgene waarom ik deze tocht uitgekozen had. We hebben de rijstvelden vanuit de auto kunnen zien met een fotostop onderweg. Heel mooi, net of je op Bali bent.
Vervolgens zijn we naar het meer gereden. Het meer was erg mooi gelegen tussen de bergen en, in tegenstelling tot mijn verblijfplaats op de berg, een heerlijk temperatuurtje hier.
Inmiddels was het al tegen vijven en toen zijn we met de auto terug gereden. Dat bleek een rit te zijn van 3 uur. Kwamen we in het donker, in de kou en de regen om 8 uur 's avonds weer aan in de lodge. Ik had het helemaal gehad die dag. Nog wel even wat gegeten en toen direct naar bed, maar het stormde weer die nacht, dus erg onrustig geslapen in de tent.
Zoals ik al verwacht had kon ik de volgende ochtend bijna niet meer op of om van de spierpijn.
Gelukkig kwam deze ochtend de zon vroeg door de mist heen (9 uur) en heb ik de ochtend lekker in het zonnetje een boekje zitten lezen.
's Middags nog even met m'n stijve benen een wandelingetje gedaan naar het dorp beneden. Een typisch Tanzaniaans dorp, alsof het tropenmuseum het heeft ontworpen. Het dorp Mambo heeft ca. 5000 inwoners, waarvan ca. 2000 kinderen onder 14 jaar. Heel veel Mzungu, mzungu, picha, picha als je daar loopt. Na een half uurtje heb je dat dan wel weer gezien. 's Avonds in het kamp weer de gebruikelijke kou en wind, maar dit keer geen regen gelukkig. Maar weer vroeg naar het bed met 4 dekens. Ik vind het helemaal niet erg dat ik de volgende dag weer vertrek. Sterker, een dag langer had ik het niet uitgehouden denk ik.
Het grootste probleem waar ik nu mee zit is dat ik nog steeds heel veel spierpijn heb en moeilijk loop. De geplande wandeling vanuit Lushoto naar Irente Farm kan ik nu wel uit m'n hoofd zetten. Gelukkig bied een taxi uitkomst en laat ik me er heen rijden voor dezelfde prijs dat de gids tijdens het lopen me zou kosten.
Tanga
Tanga is een stadje in het noorden van Tanzania en net als Zanzibar aan de Indische Oceaan. Er is een station, maar een trein komt er nooit meer.
Ik ben er vanuit Pemba heen gevlogen. Heb m'n intrek genomen in Ocean Breeze Hotel, midden in het centrum direct bij de markt. De locatie is prima, maar het hotel is niets. Totaal verlopen. Nou kun je voor 12.000 shilling (ca. 6 euro) natuurlijk ook niet veel verwachten en in die zin viel het misschien nog wel mee. Ik kom om 4 uur aan, dus niet veel tijd te besteden. In de supermarkt kijk ik m'n ogen uit. Wat ze hier allemaal niet verkopen. Nederlandse kaas, Tanzaniaanse kaas, echte Indiase paneer (geschikt voor vegetariërs staat er op) en een hoop andere spullen die ik in Zanzibar allemaal mis.
Er blijkt een Indiaas restaurant te zijn in Tanga en dat is eigenlijk ook zo'n beetje de enige plek waar je fatsoenlijk kunt zitten in de stad. Om 6 uur daar neergestreken. Het eten was wel ok, maar geen vergelijk met het Indiaas eten in Zanzibar. Wel was het heel gezellig. Ik kom enkele mensen tegen die al maanden in Tanga werken. We hebben samen gegeten en een gezellige avond gehad.
Ik besluit nog een dagje langer in Tanga te blijven. Het bevalt me wel en ik heb eigenlijk nog niets van het stadje gezien. Het Ocean Breeze Hotel was prima voor 1 nacht, maar een 2e nacht is wel een beetje veel van het goede. Ik verhuis naar, geloof het of niet: Pope Paul II Lodge. Dit Guesthouse is van de Tanga Parochie en staat naast de R.K. Kerk. Klinkt misschien allemaal niet zo, maar het is prachtig gelegen aan het water. M'n kamer is schoon en heeft een balkon met zeezicht. Wat wil je nog meer. Overdag lekker in het stadje rondgelopen. Verschillende mooie koloniale gebouwen, de meeste helaas verwaarloosd.
Ooit is Tanga een bloeiende industriestad geweest. In de omgeving werd heel veel sisal verbouwd en de Duitsers hebben de stad verder ontwikkeld.
Het museum zou de moeite waard kunnen zijn om te bezoeken. Het is helaas gesloten. Het zou open moeten zijn van 9.00 tot 12.00. Ik sta om half 11 voor de deur. Er zitten 2 dames in een kantoortje en zij vertellen mij dat de meneer van het museum er nog niet is. Ik moet maar even wachten, want hij zal vast snel komen. Hoezo, heeft hij dat laten weten? Nee, dat niet, maar hij komt vast snel. Hoe weten jullie dat? Ik ben maar niet blijven wachten. Heb m'n telefoonnummer achtergelaten voor het geval hij nog zou komen, maar niets meer gehoord.
's Middags een lange wandeling gemaakt langs de kust weg. Tot aan de jacht club. Ik dacht daar wat te eten, maar het blijkt zo'n opgeklopte toestand daar, dat ik er geen zin meer in heb. Ik moet nl. ook entree betalen omdat ik geen lid ben. Dus eerst betalen om er te mogen zitten om wat te eten. Ja, dan heb ik al niet zo'n zin meer.
's Avonds weer in het zelfde restaurant gegeten. Zaterdag avond. Alle expats en alle toeristen die in Tanga zijn lijken hier te komen. Weer een gezellige avond en op tijd m'n bed in zodat ik morgen op tijd kan vertrekken naar Lushoto.
Ik ben er vanuit Pemba heen gevlogen. Heb m'n intrek genomen in Ocean Breeze Hotel, midden in het centrum direct bij de markt. De locatie is prima, maar het hotel is niets. Totaal verlopen. Nou kun je voor 12.000 shilling (ca. 6 euro) natuurlijk ook niet veel verwachten en in die zin viel het misschien nog wel mee. Ik kom om 4 uur aan, dus niet veel tijd te besteden. In de supermarkt kijk ik m'n ogen uit. Wat ze hier allemaal niet verkopen. Nederlandse kaas, Tanzaniaanse kaas, echte Indiase paneer (geschikt voor vegetariërs staat er op) en een hoop andere spullen die ik in Zanzibar allemaal mis.
Er blijkt een Indiaas restaurant te zijn in Tanga en dat is eigenlijk ook zo'n beetje de enige plek waar je fatsoenlijk kunt zitten in de stad. Om 6 uur daar neergestreken. Het eten was wel ok, maar geen vergelijk met het Indiaas eten in Zanzibar. Wel was het heel gezellig. Ik kom enkele mensen tegen die al maanden in Tanga werken. We hebben samen gegeten en een gezellige avond gehad.
Ik besluit nog een dagje langer in Tanga te blijven. Het bevalt me wel en ik heb eigenlijk nog niets van het stadje gezien. Het Ocean Breeze Hotel was prima voor 1 nacht, maar een 2e nacht is wel een beetje veel van het goede. Ik verhuis naar, geloof het of niet: Pope Paul II Lodge. Dit Guesthouse is van de Tanga Parochie en staat naast de R.K. Kerk. Klinkt misschien allemaal niet zo, maar het is prachtig gelegen aan het water. M'n kamer is schoon en heeft een balkon met zeezicht. Wat wil je nog meer. Overdag lekker in het stadje rondgelopen. Verschillende mooie koloniale gebouwen, de meeste helaas verwaarloosd.
Ooit is Tanga een bloeiende industriestad geweest. In de omgeving werd heel veel sisal verbouwd en de Duitsers hebben de stad verder ontwikkeld.
Het museum zou de moeite waard kunnen zijn om te bezoeken. Het is helaas gesloten. Het zou open moeten zijn van 9.00 tot 12.00. Ik sta om half 11 voor de deur. Er zitten 2 dames in een kantoortje en zij vertellen mij dat de meneer van het museum er nog niet is. Ik moet maar even wachten, want hij zal vast snel komen. Hoezo, heeft hij dat laten weten? Nee, dat niet, maar hij komt vast snel. Hoe weten jullie dat? Ik ben maar niet blijven wachten. Heb m'n telefoonnummer achtergelaten voor het geval hij nog zou komen, maar niets meer gehoord.
's Middags een lange wandeling gemaakt langs de kust weg. Tot aan de jacht club. Ik dacht daar wat te eten, maar het blijkt zo'n opgeklopte toestand daar, dat ik er geen zin meer in heb. Ik moet nl. ook entree betalen omdat ik geen lid ben. Dus eerst betalen om er te mogen zitten om wat te eten. Ja, dan heb ik al niet zo'n zin meer.
's Avonds weer in het zelfde restaurant gegeten. Zaterdag avond. Alle expats en alle toeristen die in Tanga zijn lijken hier te komen. Weer een gezellige avond en op tijd m'n bed in zodat ik morgen op tijd kan vertrekken naar Lushoto.
Saturday, January 22, 2011
Pemba
Pemba is het kleinere zusje van Zanzibar. Toerisme is er nog nauwelijks, maar er wordt nu wel geïnvesteerd in toerisme, dus over 10 jaar kan het er totaal anders uitzien.
Ik ben met de boot van Zanzibar naar Pemba gegaan. De boot zou om 9 uur vertrekken, maar daaraan vasthouden is erg moeilijk in Zanzibar, dus het werd 10 uur.
Toch was ik al om half 1 op Pemba en dat was een enorme meevaller, want een vorige keer dat ik Pemba heb bezocht hadden we een storm onderweg en deden we er ruim 5 uur over. Ondanks dat het nu veel sneller ging, toch weer heel veel zieke mensen op de boot. Ik heb daar gelukkig nooit last van. Dat wil zeggen, niet van ziek worden, wel van die kotsende mensen om mij heen.
De eerste nacht geslapen in Panorama Beach Guesthouse, vlak bij de boot. ´s Middags een stukje het dorp in gelopen. Heel veel kinderen. Een beetje gezin in Pemba bestaat uit minimaal 6 kinderen. Maar de kindjes zijn wel vrolijk en spreken een aardig woordje Engels. Onderweg hoor ik het heel veel: ¨Good morning teacher. What is my name?¨ Een vraag die normaal gesproken moeilijk te beantwoorden is, maar op Pemba valt dat mee. De helft van de jongetjes heet Ali, dus je kunt een gokje wagen. Maar ik neem aan dat ze mijn naam willen weten, geen idee waarom, want ze kunnen het toch niet uitspreken, laat staan onthouden.
Ook willen alle kinderen op de foto, zonder er geld voor te vragen en dat is het grote verschil met Zanzibar, maar zal zeker ook veranderen als er meer toeristen komen.
De volgende dag na een mooie tocht, 45 minuten taxi en half uur met de boot, aangekomen op Pemba Lodge. www.pembalodge.com.
Hier kan ik 2 dagen relaxen op het rustigste strand van Zanzibar met het witste poederzand dat ik ooit heb gezien.
Pemba Lodge is op een klein eiland in het zuiten van Pemba. De lodge is nog maar pas open en er zijn 4 kamers klaar. Ik was de enige gast en hoewel alles goed in orde was, leek het toch of er niet helemaal op gasten gerekend was. De eerste dag kon ik voor diner kiezen uit tonijn met rijst OF friet en tonijn met rijst EN friet. Voor de volgende dag stond spinazie op het menu. Voor lunch spinazie met rijst en voor diner spinazie met friet. Ook nog zonder spinazie.
De eerste dag heb ik de voorraad Kilimanjaro bier er door heen gejaagd. De dag erna de voorraad bier van een ander merk. Gelukkig had ik niet iemand meegenomen...
De kamer is overigens fantastisch. Mooi groot bed, eigen badkamer en lekker terras.
Heerlijk wakker worden en vanaf het terras van je kamer de zon zien opkomen. Prachtig.
Ik ben met de boot van Zanzibar naar Pemba gegaan. De boot zou om 9 uur vertrekken, maar daaraan vasthouden is erg moeilijk in Zanzibar, dus het werd 10 uur.
Toch was ik al om half 1 op Pemba en dat was een enorme meevaller, want een vorige keer dat ik Pemba heb bezocht hadden we een storm onderweg en deden we er ruim 5 uur over. Ondanks dat het nu veel sneller ging, toch weer heel veel zieke mensen op de boot. Ik heb daar gelukkig nooit last van. Dat wil zeggen, niet van ziek worden, wel van die kotsende mensen om mij heen.
De eerste nacht geslapen in Panorama Beach Guesthouse, vlak bij de boot. ´s Middags een stukje het dorp in gelopen. Heel veel kinderen. Een beetje gezin in Pemba bestaat uit minimaal 6 kinderen. Maar de kindjes zijn wel vrolijk en spreken een aardig woordje Engels. Onderweg hoor ik het heel veel: ¨Good morning teacher. What is my name?¨ Een vraag die normaal gesproken moeilijk te beantwoorden is, maar op Pemba valt dat mee. De helft van de jongetjes heet Ali, dus je kunt een gokje wagen. Maar ik neem aan dat ze mijn naam willen weten, geen idee waarom, want ze kunnen het toch niet uitspreken, laat staan onthouden.
Ook willen alle kinderen op de foto, zonder er geld voor te vragen en dat is het grote verschil met Zanzibar, maar zal zeker ook veranderen als er meer toeristen komen.
De volgende dag na een mooie tocht, 45 minuten taxi en half uur met de boot, aangekomen op Pemba Lodge. www.pembalodge.com.
Hier kan ik 2 dagen relaxen op het rustigste strand van Zanzibar met het witste poederzand dat ik ooit heb gezien.
Pemba Lodge is op een klein eiland in het zuiten van Pemba. De lodge is nog maar pas open en er zijn 4 kamers klaar. Ik was de enige gast en hoewel alles goed in orde was, leek het toch of er niet helemaal op gasten gerekend was. De eerste dag kon ik voor diner kiezen uit tonijn met rijst OF friet en tonijn met rijst EN friet. Voor de volgende dag stond spinazie op het menu. Voor lunch spinazie met rijst en voor diner spinazie met friet. Ook nog zonder spinazie.
De eerste dag heb ik de voorraad Kilimanjaro bier er door heen gejaagd. De dag erna de voorraad bier van een ander merk. Gelukkig had ik niet iemand meegenomen...
De kamer is overigens fantastisch. Mooi groot bed, eigen badkamer en lekker terras.
Heerlijk wakker worden en vanaf het terras van je kamer de zon zien opkomen. Prachtig.
Sunday, January 16, 2011
Een nieuwe reis
Het solliciteren is tot nu toe op niets uitgelopen. Zit ik met 2 vrije weken. Wat erg vervelend nou....
Ik ga weer een reisje binnen Tanzania maken. Ik ben hier nu toch.
Dit is de planning:
Morgen, maandag 17 januari vertrek ik met de boot naar Pemba. Ik logeer daar eerst een nacht in Jondeni Guesthouse. Ben ik al eens eerder geweest, maar ze zitten nu in een ander gebouw, dus leuk om te zien.
Hierna ga ik 2 weken naar Pemba Lodge http://pembalodge.com/. Dit is het nieuwe project van Nassor, de vriend van Lisenka. Een eco lodge op een klein eilandje tegen Pemba aan. Alleen bereikbaar als het getij laag is. Enige planning is dus vereist, maar Lisenka regelt het allemaal voor me.
Hierna vlieg ik naar Tanga. Vanuit Tanga de volgende dag door naar Lushoto. Dit is een plaats in de Usambara mountains, richting Kilimanjaro. Het schijnt daar heel mooi te zijn. "Het Zwitserland van Tanzania". Nog verder de bergen in hebben Nederlanders een lodge, www.mamboviewpoint.org, ook al eco. Daar heb ik 3 nachten geboekt.
Het is volgens mij op ca. 2000 meter hoogte. Je schijnt daar een trui nodig te hebben. Wat is dat, een trui? In ieder geval gaan alle warme kleren die ik hier heb mee.
Hierna hoop ik door te gaan naar Moshi, aan de voet van de Kilimanjaro. Mijn 2 vaste medewerkers in Clove Hotel (Janet en Georg) komen daar vandaan, dus leuk om een keer te zien. Vanuit Moshi hoop ik terug te vliegen naar Zanzibar.
Een mooi overzichtelijk programma voor 2 weken. En nu nog pakken!
Ik ga weer een reisje binnen Tanzania maken. Ik ben hier nu toch.
Dit is de planning:
Morgen, maandag 17 januari vertrek ik met de boot naar Pemba. Ik logeer daar eerst een nacht in Jondeni Guesthouse. Ben ik al eens eerder geweest, maar ze zitten nu in een ander gebouw, dus leuk om te zien.
Hierna ga ik 2 weken naar Pemba Lodge http://pembalodge.com/. Dit is het nieuwe project van Nassor, de vriend van Lisenka. Een eco lodge op een klein eilandje tegen Pemba aan. Alleen bereikbaar als het getij laag is. Enige planning is dus vereist, maar Lisenka regelt het allemaal voor me.
Hierna vlieg ik naar Tanga. Vanuit Tanga de volgende dag door naar Lushoto. Dit is een plaats in de Usambara mountains, richting Kilimanjaro. Het schijnt daar heel mooi te zijn. "Het Zwitserland van Tanzania". Nog verder de bergen in hebben Nederlanders een lodge, www.mamboviewpoint.org, ook al eco. Daar heb ik 3 nachten geboekt.
Het is volgens mij op ca. 2000 meter hoogte. Je schijnt daar een trui nodig te hebben. Wat is dat, een trui? In ieder geval gaan alle warme kleren die ik hier heb mee.
Hierna hoop ik door te gaan naar Moshi, aan de voet van de Kilimanjaro. Mijn 2 vaste medewerkers in Clove Hotel (Janet en Georg) komen daar vandaan, dus leuk om een keer te zien. Vanuit Moshi hoop ik terug te vliegen naar Zanzibar.
Een mooi overzichtelijk programma voor 2 weken. En nu nog pakken!
Saturday, January 15, 2011
Weer thuis
Het lijkt na m'n laatste bericht alsof ik gestrand ben op Ssese Islands.
Ik kan jullie gerust stellen, dat is niet gebeurd.
Na een kort vervolg van mijn reis via Entebbe en Kampala ben ik weer veilig en gezond in Zanzibar aangekomen.
In Entebbe heb ik de dierentuin bezocht en dat is echt een aanrader.
Voor het eerst van m'n leven een neushoorn gezien en dat was indrukwekkend.
In Kampala heb ik gelogeerd bij Pascal. Pascal is een art-teacher op de internationale school daar en ken ik uit de tijd dat hij in Zanzibar woonde. Sommige van jullie hebben hem misschien op de Vlaamse TV gezien. Er is lang geleden een aflevering gemaakt van Pascal en zijn toenmalige vrouw Anita in een serie. Soort van Grenzeloos verliefd.
Pascal heeft zich afgelopen jaar heel actief ingezet tegen het ritueel offeren van kinderen, wat in Oeganda helaas nog heel vaak voorkomt.
Zie ook:
www.bloggen.be/stopchildsacrifice/
www.facebook.com/group.php?gid=372106871414
Kampala is een grote stad. Ik ben gewend alles te lopen. In Zanzibar natuurlijk, maar in Dar es Salaam is het centrum ook niet zo groot. Kampala echter is voor mij heel onoverzichtelijk en volgens mij heb je hier echt een auto nodig om aangenaam te kunnen leven.
We zijn dan ook veel met de auto op stap geweest en hebben een keer in het hotel van Els de Temmerman gegeten.
Els de Temmerman kende ik als correspondent Oost Afrika voor de NOS en als bevlogen redder van kindsoldaten in Oeganda.
Een dagje met Annet, de vriendin van Pascal de stad in geweest en veel tempels bezocht.
Eerst de Baha'i tempel. Hoewel de locatie en het uitzicht heel mooi zijn (de tempel staat op een heuvel), vonden we de tempel een beetje tegenvallen.
De tocht er heen was wel een avontuur. Eerst met een bus, vervolgens een ander busje en het laatste stukje met z'n tweeën achterop een bodaboda (=brommertje dat als taxi gebruikt wordt). Het woord bodaboda komt van border. Vroeger werden deze brommertjes veel gebruikt om spullen over de grens te smokkelen, vandaar.
In de stad hebben we nog 2 Hindoe tempels bezocht. Altijd leuk een Hindoe tempel, met al die vrolijke kleuren en de openheid van de religie. het leukste van alles was echter te zien hoe Annet, geboren en getogen in Kampala ineens nieuwe stukjes van haar eigen stad leerde kennen.
Samen met Pascal nog bij een Indier langs geweest, "de brigadier" die een prachtig guesthouse heeft in Kampala, ook al op een heuvel met mooi uitzicht. Het guesthouse staat eigenlijk altijd leeg en men zoekt nog een manager. Het was heel verleidelijk.... De brigadier is een aanbiddelijke man, maar wel heel erg aanwezig en of dat het managen mogelijk maakt? Ik heb al de ervaring met Maruhubi Beach Villas, dus heb ik het maar even aan me voorbij laten gaan.
En toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Geen afzien in wankele busjes of schommelende bootjes, maar gewoon een vliegticket gekocht en naar ruim een uur vliegen weer veilig aangekomen in Zanzibar.
Ik kan jullie gerust stellen, dat is niet gebeurd.
Na een kort vervolg van mijn reis via Entebbe en Kampala ben ik weer veilig en gezond in Zanzibar aangekomen.
In Entebbe heb ik de dierentuin bezocht en dat is echt een aanrader.
Voor het eerst van m'n leven een neushoorn gezien en dat was indrukwekkend.
In Kampala heb ik gelogeerd bij Pascal. Pascal is een art-teacher op de internationale school daar en ken ik uit de tijd dat hij in Zanzibar woonde. Sommige van jullie hebben hem misschien op de Vlaamse TV gezien. Er is lang geleden een aflevering gemaakt van Pascal en zijn toenmalige vrouw Anita in een serie. Soort van Grenzeloos verliefd.
Pascal heeft zich afgelopen jaar heel actief ingezet tegen het ritueel offeren van kinderen, wat in Oeganda helaas nog heel vaak voorkomt.
Zie ook:
www.bloggen.be/stopchildsacrifice/
www.facebook.com/group.php?gid=372106871414
Kampala is een grote stad. Ik ben gewend alles te lopen. In Zanzibar natuurlijk, maar in Dar es Salaam is het centrum ook niet zo groot. Kampala echter is voor mij heel onoverzichtelijk en volgens mij heb je hier echt een auto nodig om aangenaam te kunnen leven.
We zijn dan ook veel met de auto op stap geweest en hebben een keer in het hotel van Els de Temmerman gegeten.
Els de Temmerman kende ik als correspondent Oost Afrika voor de NOS en als bevlogen redder van kindsoldaten in Oeganda.
Een dagje met Annet, de vriendin van Pascal de stad in geweest en veel tempels bezocht.
Eerst de Baha'i tempel. Hoewel de locatie en het uitzicht heel mooi zijn (de tempel staat op een heuvel), vonden we de tempel een beetje tegenvallen.
De tocht er heen was wel een avontuur. Eerst met een bus, vervolgens een ander busje en het laatste stukje met z'n tweeën achterop een bodaboda (=brommertje dat als taxi gebruikt wordt). Het woord bodaboda komt van border. Vroeger werden deze brommertjes veel gebruikt om spullen over de grens te smokkelen, vandaar.
In de stad hebben we nog 2 Hindoe tempels bezocht. Altijd leuk een Hindoe tempel, met al die vrolijke kleuren en de openheid van de religie. het leukste van alles was echter te zien hoe Annet, geboren en getogen in Kampala ineens nieuwe stukjes van haar eigen stad leerde kennen.
Samen met Pascal nog bij een Indier langs geweest, "de brigadier" die een prachtig guesthouse heeft in Kampala, ook al op een heuvel met mooi uitzicht. Het guesthouse staat eigenlijk altijd leeg en men zoekt nog een manager. Het was heel verleidelijk.... De brigadier is een aanbiddelijke man, maar wel heel erg aanwezig en of dat het managen mogelijk maakt? Ik heb al de ervaring met Maruhubi Beach Villas, dus heb ik het maar even aan me voorbij laten gaan.
En toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Geen afzien in wankele busjes of schommelende bootjes, maar gewoon een vliegticket gekocht en naar ruim een uur vliegen weer veilig aangekomen in Zanzibar.
Subscribe to:
Posts (Atom)