Van Tanzania naar Oeganda

Ik had het al verwacht, maar heb het nu ook ondervonden: de mensen in Tanzania zijn veel vriendelijker dan in Oeganda. Vanuit Bukoba neem ik 's morgens om 7 uur de bus richting Kampala tot Masaka. Ik wil vanaf de west kant van Lake Victoria naar de Ssese Islands.
Nou, dat heb ik geweten. Als ik ' morgens om half 6 wakker wordt van de wekker, blijkt er voor het eerst tijdens mijn reis geen stroom te zijn. De eerste keer dat ik in het donker moet vertrekken, is er geen stroom. Het regent ook nog. In het donker m'n tas ingepakt, maar natuurlijk geen ontbijt, want, geen stroom en regen, dus waarom zou je aan het werk gaan?
Ik heb me niet goed voorbereid dit keer. Geen eten, geen koffie voor de reis, hoe overleef ik het? Gelukkig is er op het bus station koffie en een chapati. Het voordeel van een chapati is dat er zoveel vet in zit dat na 2 happen je maag al gevuld is.
In Masaka wordt ik op de verkeerde plek afgezet. Het regent nog steeds een beetje, maar het valt gelukkig mee. Met de bodaboda (achterop een brommer) naar het juiste bus station gebracht. het busje waar ik mee mee moet zit al bijna vol. Ik neem aan dat het busje vertrekt als het vol zit, maar dat is verkeerd gedacht. Het is kwart voor elf en het busje zal pas om 12 uur vertrekken. Waarom iedereen er dan al in zit is de vraag, maar waarschijnlijk om een plaatsje te bemachtigen. Maar dat laatste is niet nodig, want plek is er altijd. In het busje waar 15 mensen in kunnen wordt volgestouwd met minimaal 30 mensen. Ik zit geklemd tussen de dikste vrouw in de bus, denk zo'n 120 kilo, en de conducteur, die de deur alleen dicht kan doen als hij letterlijk op mijn knieen komt zitten.
Om 12 uur vertrekken we inderdaad en wat blijkt als we om 5 over 1 aankomen bij de boot? Die is natuurlijk net weg, want die vertrekt normaal om 1 uur.
Waarom gaat dat busje dan niet iets eerder vraag je je af? Geen idee. Nu dus 2 uur wachten tot de volgende boot. Dit keer ben ik het reizen echt zat. De mensen zijn niet vriendelijk en dat wachten wordt ook irritant. Bovendien weet ik dat ik hier afgezet word. Ik weet niet precies wat de prijs voor de bus is, maar ik weet gewoon dat het niet klopt. En dit is toch wel typisch, want in Tanzania is me dit niet een keer overkomen, terwijl de eerste de beste keer dat ik in Oeganda een bus nodig heb gebeurt het al.
Na een overtocht van 1 uur nog enkele uren ingeklemd in de bus. Als we halverwege een heuvel opmoeten, moet iedereen de bus uit en omhoog lopen, want de bus trekt het niet, zo zwaar beladen. Eindelijk tegen 6 uur kom ik aan in het dorp Kalangala, de "hoofdstad" van Ssese Island. Op goed geluk pik ik een guesthouse uit de Loney Planet, Mirembe Beach, want gelukkig een heel goede keus blijkt te zijn.