Dat lukt uitstekend in Mirembe Beach www.miremberesort.com.
Er is hier helemaal niets te doen, behalve luieren, vogels kijken, zien hoe de vis wordt binnengehaald en foto's maken. De mooiste zonsondergangen hier aan het meer.
De 2e dag wandel ik naar de "stad" Kalangala, een dorp met zo'n 1000 inwoners schat ik. Maar ik heb geluk, er is een bank waar ik geld kan wisselen en er is zowaar een internet cafe. Op het eiland is geen stroom, maar als ik de computer wil gebruiken wordt speciaal voor mij de generator aangezet. Wat een luxe.
Ik twijfel of ik nog een dag langer zal blijven of niet. Lang hoef ik niet te twijfelen. De ferry is namelijk stuk en gaat de volgende dag niet. Met andere woorden, ik zit vast op een tropisch eiland met prachtig mooi weer. Kan het erger?
De dag erna, vrijdag 6 augustus inmiddels, wordt een vissersboot ingezet om de overtocht te maken. Erg luxe is het niet, maar ik waag het er maar op. Gelukkig was ik al wat gewend geraakt de afgelopen dagen, want dit is niet veel beter dan de vreselijke bustocht van enkele dagen geleden. Om 7 uur zitten we al op de boot. Ik heb gezelschap van 2 jonge vrouwen die in Mirembe werkten en nu terug naar Kampala gaan. De boot vertrekt om kwart over 8.
Met ongeveer 45 mensen zitten we op de vloer van een vissersboot.
Na een uur ben ik het wel zat, maar de tocht duurt bijna 5 uur. Er zijn wat wolken in de lucht, maar gelukkig blijft het droog. Het is me zelfs gelukt om een boek te lezen tijdens de overtocht. Tegen tweeen dan eindelijk in Entebbe, waar ik opgehaald word door iemand van het hotel (www.centralinn.co.ug) dat ik de dag ervoor geboekt heb.
Entebbe zelf valt me een beetje tegen. Het is een kleine plaats, maar er zijn wel enkele leuke restaurants. 's Middags voel ik me niet al te fit, want als ik stil zit lijkt het of ik zit te schommelen. De tocht over het meer zit nog in mijn lijf.
En hier komt ie weer: TOEVAL BESTAAT. Twee jaar geleden ben ik ook in Oeganda geweest. Ik heb toen een rondrit gemaakt met prive chauffeur, georganiseerd door Matooke tours. Ik had destijds de chauffeur Samuel een DVD beloofd van de film "March of the Penguins". Nooit opgestuurd natuurlijk. Eindelijk dit voorjaar in Nederland de DVD voor hem gekocht en meegenomen. Hij woont in Kampala, dus ik dacht ik spoor hem daar wel op. Maar wat gebeurt er de eerste avond dat ik in Entebbe ben? Zit ik in een restaurant te eten, komt hij aangereden om mensen op te halen.
Wat een leuke verrassing.
No comments:
Post a Comment