Ssese Islands

Na het afzien tijdens de reis hier naar toe ben ik wel aan een paar dagen rust toe.
Dat lukt uitstekend in Mirembe Beach www.miremberesort.com.



Er is hier helemaal niets te doen, behalve luieren, vogels kijken, zien hoe de vis wordt binnengehaald en foto's maken. De mooiste zonsondergangen hier aan het meer.



De 2e dag wandel ik naar de "stad" Kalangala, een dorp met zo'n 1000 inwoners schat ik. Maar ik heb geluk, er is een bank waar ik geld kan wisselen en er is zowaar een internet cafe. Op het eiland is geen stroom, maar als ik de computer wil gebruiken wordt speciaal voor mij de generator aangezet. Wat een luxe.
Ik twijfel of ik nog een dag langer zal blijven of niet. Lang hoef ik niet te twijfelen. De ferry is namelijk stuk en gaat de volgende dag niet. Met andere woorden, ik zit vast op een tropisch eiland met prachtig mooi weer. Kan het erger?
De dag erna, vrijdag 6 augustus inmiddels, wordt een vissersboot ingezet om de overtocht te maken. Erg luxe is het niet, maar ik waag het er maar op. Gelukkig was ik al wat gewend geraakt de afgelopen dagen, want dit is niet veel beter dan de vreselijke bustocht van enkele dagen geleden. Om 7 uur zitten we al op de boot. Ik heb gezelschap van 2 jonge vrouwen die in Mirembe werkten en nu terug naar Kampala gaan. De boot vertrekt om kwart over 8.
Met ongeveer 45 mensen zitten we op de vloer van een vissersboot.



Na een uur ben ik het wel zat, maar de tocht duurt bijna 5 uur. Er zijn wat wolken in de lucht, maar gelukkig blijft het droog. Het is me zelfs gelukt om een boek te lezen tijdens de overtocht. Tegen tweeen dan eindelijk in Entebbe, waar ik opgehaald word door iemand van het hotel (www.centralinn.co.ug) dat ik de dag ervoor geboekt heb.

Entebbe zelf valt me een beetje tegen. Het is een kleine plaats, maar er zijn wel enkele leuke restaurants. 's Middags voel ik me niet al te fit, want als ik stil zit lijkt het of ik zit te schommelen. De tocht over het meer zit nog in mijn lijf.

En hier komt ie weer: TOEVAL BESTAAT. Twee jaar geleden ben ik ook in Oeganda geweest. Ik heb toen een rondrit gemaakt met prive chauffeur, georganiseerd door Matooke tours. Ik had destijds de chauffeur Samuel een DVD beloofd van de film "March of the Penguins". Nooit opgestuurd natuurlijk. Eindelijk dit voorjaar in Nederland de DVD voor hem gekocht en meegenomen. Hij woont in Kampala, dus ik dacht ik spoor hem daar wel op. Maar wat gebeurt er de eerste avond dat ik in Entebbe ben? Zit ik in een restaurant te eten, komt hij aangereden om mensen op te halen.
Wat een leuke verrassing.

Van Tanzania naar Oeganda

Ik had het al verwacht, maar heb het nu ook ondervonden: de mensen in Tanzania zijn veel vriendelijker dan in Oeganda. Vanuit Bukoba neem ik 's morgens om 7 uur de bus richting Kampala tot Masaka. Ik wil vanaf de west kant van Lake Victoria naar de Ssese Islands.
Nou, dat heb ik geweten. Als ik ' morgens om half 6 wakker wordt van de wekker, blijkt er voor het eerst tijdens mijn reis geen stroom te zijn. De eerste keer dat ik in het donker moet vertrekken, is er geen stroom. Het regent ook nog. In het donker m'n tas ingepakt, maar natuurlijk geen ontbijt, want, geen stroom en regen, dus waarom zou je aan het werk gaan?
Ik heb me niet goed voorbereid dit keer. Geen eten, geen koffie voor de reis, hoe overleef ik het? Gelukkig is er op het bus station koffie en een chapati. Het voordeel van een chapati is dat er zoveel vet in zit dat na 2 happen je maag al gevuld is.
In Masaka wordt ik op de verkeerde plek afgezet. Het regent nog steeds een beetje, maar het valt gelukkig mee. Met de bodaboda (achterop een brommer) naar het juiste bus station gebracht. het busje waar ik mee mee moet zit al bijna vol. Ik neem aan dat het busje vertrekt als het vol zit, maar dat is verkeerd gedacht. Het is kwart voor elf en het busje zal pas om 12 uur vertrekken. Waarom iedereen er dan al in zit is de vraag, maar waarschijnlijk om een plaatsje te bemachtigen. Maar dat laatste is niet nodig, want plek is er altijd. In het busje waar 15 mensen in kunnen wordt volgestouwd met minimaal 30 mensen. Ik zit geklemd tussen de dikste vrouw in de bus, denk zo'n 120 kilo, en de conducteur, die de deur alleen dicht kan doen als hij letterlijk op mijn knieen komt zitten.
Om 12 uur vertrekken we inderdaad en wat blijkt als we om 5 over 1 aankomen bij de boot? Die is natuurlijk net weg, want die vertrekt normaal om 1 uur.
Waarom gaat dat busje dan niet iets eerder vraag je je af? Geen idee. Nu dus 2 uur wachten tot de volgende boot. Dit keer ben ik het reizen echt zat. De mensen zijn niet vriendelijk en dat wachten wordt ook irritant. Bovendien weet ik dat ik hier afgezet word. Ik weet niet precies wat de prijs voor de bus is, maar ik weet gewoon dat het niet klopt. En dit is toch wel typisch, want in Tanzania is me dit niet een keer overkomen, terwijl de eerste de beste keer dat ik in Oeganda een bus nodig heb gebeurt het al.
Na een overtocht van 1 uur nog enkele uren ingeklemd in de bus. Als we halverwege een heuvel opmoeten, moet iedereen de bus uit en omhoog lopen, want de bus trekt het niet, zo zwaar beladen. Eindelijk tegen 6 uur kom ik aan in het dorp Kalangala, de "hoofdstad" van Ssese Island. Op goed geluk pik ik een guesthouse uit de Loney Planet, Mirembe Beach, want gelukkig een heel goede keus blijkt te zijn.